‘Vergide belirsizlik en önemli sorun’

Denetim ve danışmanlık şirketi Deloitte’un ‘Avrupa Vergi Anketi’ni cevaplayanların büyük bölümüne göre vergide belirsizlik en önemli sorun. Bu sorunun en çok dillendirildiği ülkeler; Belçika, İtalya, Macaristan, Portekiz ve Fransa.


Deloitte, ‘Avrupa Vergi Anketi: İstikranın Faydaları’ adlı araştırmanın bulgularını açıkladı. 27 ülkede yapılan araştırma, bir yatırım bölgesinin şirketler tarafından tercihinde en önemli faktörün vergi olduğunu ortaya koyuyor. Araştırmaya katılanların yüzde 60’ı ülkelerinin vergi belirsizliklerini en kaygı verici öğelerden biri olarak görüyor. Bu kaygının çokça vurgulandığı ülkeler Belçika, İtalya, Macaristan, Portekiz ve Fransa. Şirketlerin vergi ile ilgili bölümlerinin başında bulunan yöneticiler de ülkelerinde en çok basit ve istikrarlı bir vergi sistemi görmeyi talep ediyor.

‘Avrupa Vergi Anketi’ni cevaplayanların büyük bölümü Rusya ve İtalya’yı vergi sistemi en çetin ülkeler olarak anıyor. Bu durumun nedeninin belirsizlik ve sistemin karmaşıklığı olduğunu belirtiyor.



Büyük ekonomilerde vergi sistemi en elverişli ülkeler olarak Hollanda, Birleşik Krallık ve Almanya görülüyor.


Ankete Türkiye’den 29 olmak kaydı ile dünyadan toplam 940 kurum katıldı. Burada büyük ekonomilere meydan okuyacak, görece daha ufak ekonomiler arasında Türkiye’ye de yer veriliyor. İlave olarak Türkiye’den katılanların yüzde 31’i, vergiyle ilgili inceleme ve tartışmaların ülkede arttığından yakınıyor.

Deloitte Türkiye Vergi Hizmetleri Lideri Ahmet Cangöz, Türkiye'nin vergi iklimi yönünden bulunduğu konumdan duyduğu memnuniyeti belirtirken, şunları ifade etti:

“Pek çok ülkeyi detaylı olarak ele alan bu araştırmaya göre vergi yöneticileri kendi görevlerini şirketlerinin efektif vergi yükünü indirmek olarak değil; mevzuata tam uyumlu hale getirmek olarak görüyorlar. Biz de Türkiye’de birlikte çalıştığımız müşterilerimizin profesyonel vergi yöneticilerinde bu anlayışa sıklıkla tanık oluyoruz. Anketin de ortaya koyduğu gibi bu yöneticilerin büyük bölümü kendi başarılarının ölçüsü olarak vergi beyanlarının zamanında verilmesi (yüzde 73) ve vergisel yükümlülüklerin belirgin hale getirilmesi (yüzde 68) gibi konuları dile getiriyor. Öte yandan şirketlerin vergi stratejilerinin ne içeride ne dışarıda paydaşlar tarafından yeterince sorgulanmıyor olması öne çıkan ilginç bulgulardan biri. Bu noktada, genel itibariyle verginin çoğu organizasyonda kapalı kutu gibi algılandığını görüyoruz.”
CİHAN