Eski tiyatrocu hayatının en zor gerçek tiyatrosunu oynuyor
Uzun süre Devlet Tiyatroları’nda sözleşmeli sanatçı olarak çalışan Zafer Çankaya (52) yakalandığı amansız hastalık sebebiyle hayatının en zor gerçek tiyatrosunu oynuyor.
Uzun süre Devlet Tiyatroları’nda sözleşmeli sanatçı olarak
çalışan Zafer Çankaya (52) yakalandığı amansız hastalık sebebiyle
hayatının en zor gerçek tiyatrosunu oynuyor. Sakarya'da başkasının
bakımına muhtaç hale gelen kadın tiyatrocu ayrıca barınacak yer
arıyor.
Zafer Çankaya’nın hayatı 12 yıl önce yakalandığı Sistemik Lupus
Eritematozus (SLE) hastalığı ile altüst oldu. Bağışıklık sistemini
zayıflatan bu hastalık kas ve kemik erimesinin yanında cilt, eklem,
böbrek, kalp zarı, akciğer zarı gibi birçok doku ve organ
iltihabına sebep oluyor. SLE’nin kesin tedavisi olan olmayan bir
hastalık olduğunu ifade eden Çankaya, “Ne öldürüyor, ne de
iyileştiriyor. Çok halsiz bırakıyor. Musluğu açık kapamaya bile
bazen gücüm yetmiyor. Birkaç kilo ağırlığındaki poşetleri bile
taşıyamıyorum. Hayatımı idame ettirmem için başkasının yardımına
muhtacım." dedi.
Aslen Konyalı olduğunu, annesinin ölümünün ardından kimsenin
kendisine sahip çıkmadığını ve yıllardır savrulduğu şehirlerde
kadın sığınma evleri, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’nın
rehabilitasyon merkezleri ve ailelerin yanında geçici olarak
barındığını ifade eden Çankaya, “Bağışıklık sistemim çok zayıf
olduğu için çok çabuk hastalanıyorum. Kadın sığınma evleri çok
kalabalık ve hijyen sorunu var. Bu sebeple bu evlerde uzun süre
kalamıyorum, hasta oluyorum. Rehabilitasyon merkezlerinde ise belli
bir süreden fazla kalınmıyor. Kimsem yok, hastanelerde servis
servis dolaşıp rapor alma gücüm yok. Engelli raporum olmadığı için
bakım evlerinde de kalamıyorum." diye konuştu.
Babasından kalan maaşı olduğunu, para vererek bazı ailelerin
yanında kaldığını, ancak bunun da uzun sürmediğini dile getiren
Çankaya, yaşadığı sıkıntıları şöyle anlattı: “Ailelerin yanında
kalmam zamanla sorun oluyor. Eğer kaldığım evde kadının kocası ya
da çocukları varsa sıkıntı oluyor. Belli bir süre sonra ayrılmak
zorunda kalıyorum. Bir bakım merkezi ya da tek başına yaşayan bir
kadının evinde kalabilirim. Babamdan aldığım tüm maaşı kaldığım
yere verebilirim. Yeter ki temiz, hijyenik olan şartlara sahip olan
bir yer olsun. Şu anda sağlık şartlarıma uygun olmayan bir otelde
kalıyorum. Çok zor durumdayım.” CİHAN
Yorumlar