Yokluğun, çaresizliğin resmi Omayra'nın son anları hala hafızalardaki yerini koruyor - Sayfa 9

Fakat zamanla, kendisinin kurtarılmasını sağlayacak olan malzemeler bir türlü gelmeyince, Omayra yavaş yavaş vücut ısısı düşmeye başladığı için sayıklamaya başlıyordu. Yanındaki gazetecilere "Gidin ve dinlenin" diyordu ve günlük hayatı aklına geliyordu… "Okula geç kaldım… Matematik sınavım var…"

Yokluğun, çaresizliğin resmi Omayra'nın son anları hala hafızalardaki yerini koruyor - Sayfa 10

Suyu boşaltmak için pompa geldiğinde, Omayra'nın bacaklarının kangren olduğu ve kesilmesi gerektiği anlaşılmıştı. Fakat ortamdaki kirlilik sebebiyle bu operasyon sonucunda daha büyük acıyla öleceği de anlaşılmıştı. O yüzden, insaflı olan davranışın, Omayra'nın ölmesine izin vermek olduğu düşünülmüştü. Omayra'nın acısı, 60 saat sürmüş ve bu 60 saat içinde Omayra bir kere bile acısını belli etmemiş, ağlamamıştı. 

10 / 12
Yokluğun, çaresizliğin resmi Omayra'nın son anları hala hafızalardaki yerini koruyor - Sayfa 11

Sadece gülmüş, konuşmuş ve şarkı söylemişti. 

11 / 12
Yokluğun, çaresizliğin resmi Omayra'nın son anları hala hafızalardaki yerini koruyor - Sayfa 12

Son sözleri ise "Anne, eğer beni duyuyorsan tahmin ediyorum benim tekrar ayağa kalkmam ve yürüyebilmem ve bu insanların beni kurtarması için dua ediyorsundur. Anne seni seviyorum ve babamı ve kardeşimi. Elveda anne" oldu.

12 / 12