Sinsi İlerleyen Hastalık Parkinson
Parkinson hastalığının görülme sıklığı 55-60 yaş üzerindeki nüfusta %1 ‘dir. Bu oran oldukça sabit olmasına karşın, yaşam süresinin uzaması dolayısıyla toplumda yaşlı nüfusunun artması Parkinson hastalarının sayısında da artışa neden olmaktadır. Parkinson Hastalığı genellikle 40-70 yaşları arasında görülmekle birlikte 40 yaşın altında bu hastalık görülebilmektedir. Bu hastalık gurubunda genellikle ailesel genetik faktörler rol oynar. Medicana Konya Hastanesi Nöroloji Uzmanı Yrd. Doç. Dr. Hüseyin Büyükgöl detaylı bilgi verdi. Parkinson Hastalığında belirtiler sinsi şeklinde başlayıp yıllar içinde ağırlaşabilir.
Sonhaberler | Haber Merkezi
İlk başta çok spesifik olmayan bulgularla halsizlik, çabuk
yorulma, yazmada güçlük, ekstremite ağrısı dengesizlik gibi
şikayetlerle başlayabilir. Daha sonra hastalığın tipik motor
bulguları ortaya çıkar. Başlangıç aşamasındaki belirtiler
genellikle vücudun tek tarafını etkiler ve zaman ilerledikçe her
iki tarafa birden yayılır. Bu belirtilerden en önemlisi
(bradikinezi)hareketlerin yavaşlamasıdır. Bununla ilişkili olarak
hastanın yürümesi de etkilenir, hastalığın ağır olduğu taraftaki
kolu sallamada azlık ve yavaş yürüme görülür. Diğer bir belirti
titremedir. Titreme en sık ellerde görülmekle birlikte ayaklarda
çenede, dilde de ortaya çıkabilir. Titremenin en belirgin özelliği
istirahat sırasında olması ve istemli hareket sırasında kaybolması
ya da azalmasıdır. Hastaların hepsinde titreme görülmeyebilir. Bu
bulguların yanında eklem hareketlerinde katılık, donuk yüz
görünümü, postur kaybı, vücudun öne ve yanlara doğru eğilmesi,
donma gibi bulgular eşlik edebilmektedir. Hastalığın ileri
dönemlerinde denge bozukluğu da tabloya eklenir. Parkinson
hastalığında bu motor bulgulardan başka motor dışı belirti ve
bulgular da izlenir. Motor dışı belirtiler kabızlık, pozisyon
değişikliği ile kan basıncının düşmesi, depresyon, anksiyete,
unutkanlık, uyku bozuklukları huzursuz bacak sendromudur.
Parkinson Hastalığın ilerlemesini durduran ya da tamamen ortadan
kaldıracak bir tedavi yöntemi yoktur.
Parkinson hastalığının tedavisinde esas amaç hastanın aktif, bağımsız, kendi başına işini yapabilen hale gelmesini sağlamaktır. Tedavide öncelikle uygun ilaç tedavisi denenmelidir. Hastanın mevcut bulgularından hangisinin baskın olduğu, hastanın yaşı, çalışma hayatı, diğer hastalıkların varlığı tedavinin planlanmasında çok önemli kriterlerdir. Burada amaç eksik olan dopaminin yerine konulması veya bu maddenin ortamda yıkımının geciktirilmesidir. Deneyimli bir nörolog tarafından klinik takibi yapılmalıdır. Parkinson Hastalığında ilaç tedavisinin dışında cerrahi tedavi bulunmaktadır. Tıbbi tedaviye yanıt alınamaması, tedaviye alınan yanıtta belirgin azalma ya da yan etkiler nedeniyle yeterli tıbbi tedavinin verilemediği durumlarda cerrahi tedavi seçenekleri değerlendirilmelidir. Bu cerrahi tedaviler beyinde bazı özel çekirdeklere yönelik yakma cerrahisi (talamotomi, pallidotomi) veya özel bazı çekirdeklere elektrot yerleştirerek derin beyin stimulus gönderme (talamik stimulasyon, pallidal stimulasyon ve subtalamik stimulasyon gibi) şeklindedir.
Hastalık sinsi ve ilerleyicidir
Semptomlar tedavi altında bile zamanla şiddetlenir. Hastalığın gidişatı kişiden kişiye farklılıklar gösterir. Kimi yatağa bağımlı hale gelirken kimi hafif bulgularla hayatını sürdürür. Hangi hastanın ne şekilde seyredeceğini önceden bilmek mümkün değildir.
Yorumlar