Birinci Dünya Savaşı'nın sonları doğru ortaya çıkan ve ilk kez Amerika'da görülen İspanyol gribi, ulaşımın günümüze göre çok kısıtlı olmasına rağmen 2 yıl içinde dünyanın bir çok noktasına yayılmış ve 50 ile 100 milyon insanın yaşamına mal olmuştu. O dönem nüfusunun yüzde 15 olan bu rakam birinci dünya savaşında ölen insan sayısının neredeyse üç katıdır. İspanyol gribi dünyanın en büyük felaketlerinden biri olarak öne çıkıyor. Virüsün dünya nüfusunun neredeyse üçte birine bulaştığı tahmin ediliyor.
Günümüzde dünyayı saran en büyük salgın tehditlerinden biri olan koronavirüsünün aksine İspanyol gribi genellikle genç ve sağlık insanların hayatını kaybetmesine neden oluyordu. Sadece bu salgın nedeniyle Güney Afrika'da 500 binden fazla çocuğun kimsesiz kaldığı belirtiliyor. Çalışarak eve ekmek getiren sağlıklı bireylerin kaybedildiği salgın sırasında bir çok aile kimsesiz kalırken gripten en çok etkilenenlerden biri ise hamile kadınlardı. Bilim insanları hala genç ve hamile insanların hayatını kaybetmesine neden virüsün gizemini çözebilmiş değil.
İnsanın bağışıklık sistemi en etkili savunmasını ilk karşılaştığı grip virüsüne karşı oluşturur. Ancak gribe yol açan virüsler sürekli yapısal değişim geçirir. Virüsün yüzeyinde kısaca H ve N olarak bilinen iki ana antijen vardır. Antijen, vücuda girdiğinde bağışıklık sistemi tarafından antikor üretimine yol açan yabancı moleküllerdir.
1918'de genç yetişkinlerin ilk karşılaştığı virüs türü olan H3N8 daha sonra büyük salgına yol açan türden H1N1'den daha farklıydı ve onların bağışıklık sistemi esas olarak ilkine karşı hazırlık yaptı. Yaşlılar ise 1830'larda ortalıkta dolaşan H1 veya N1 antijeni ile tanışık olduğundan büyük salgından fazla etkilenmedi.