Türkiye yolculuğu Gürbulak Hudut Kapısı’nı geçip birkaç günlüğüne Erzurum şehrini ziyaret etmemizle başladı. Şehri keşfettikten sonra Adana’ya otobüs bileti aldık ve beklediğimiz gibi yolcularla dolu otobüste tek yabancı bizdik.
Otobüs yolculuğu sorunsuz başladı ama birkaç saat sonra kar fırtınasıyla karşılaştığımızda her şey değişti, havanın bir sonucu olarak otobüs dağların ortasında durmak zorunda kaldı. Hemen yüksek bir mırıltı yükseldi ve kendimizi umutsuz hissettik çünkü ne anlayabiliyor ne de iletişim kurabiliyorduk; bu arada yolcuları neşelendirmek için bir torba lezzetli şeker ve Türk kolonyası (ellerimizi temizlemek ve yüzümüzü tazelemek için) dağıtıldı -bizim için tamamen yeni bir ritüeldi.
Gideceğimiz yere kadar devam etmek, hava ve yol şartlarından dolayı imkansız olduğundan uzun bir bekleyişin ardından yardım geldi ve kar bakım arabaları önümüzde bulunan karlı yolu yavaş ve istikrarlı bir şekilde temizleyerek en yakın köy olan Pülümür’e ulaştı. 20 kilometre gitmek inanılmaz bir şekilde 12 saat sürdü.
Sonunda sabah 05.00 gibi Pülümür’e vardık, birkaç kelime İngilizce bilen bir asker ile konuştuk ve bize bloke olan yollar konusunda neler yapılabileceğini bekleyip görmemizi söyledi. Bir süre geçti ve yeni talimatlar aldık: Eşyalarımızı almak ve görevliyi UNICEF ofisine kadar takip etmek.