Kara Ölüm (VEBA) - Kara Ölüm Avrupa'ya nasıl yayıldı?

Kara Ölüm yani VEBA, 1300'lü yılların ortalarında Avrupa ve Asya'yı vuran, küresel bir salgın hastalıktı. Veba, Avrupa'ya 1347'de geldi. Sicilya Limanının rıhtımında toplanan insanlar korkunç bir sürprizle karşılaştı: 12 gemideki çoğu insan ölmüş ve hala hayatta olanlar ise ağır hastaydı. Gemilerin zemini kan ve sızan irin ile kaplıydı. Sicilyalı makamlar, limandan “ölüm gemileri”ni uzaklaştırmak istediler ama artık çok geçti. Gemilerin Sicilya limanına yanaşmasından sonraki beş yıl boyunca, Kara Ölüm (VEBA) Avrupa'da kıta nüfusunun neredeyse üçte biri olmak üzere 20 milyondan fazla insanın ölümüne neden olmuştu.

İtalya'da Sicilya Adası özerk bölgesinin en büyük üçüncü şehri olan Messina'da "ölüm gemileri" limana girmeden önce bile birçok Avrupalı, Uzak Doğu'nun ticaret yollarında Kara Ölüm (VEBA) söylentileri duymuştu. Gerçekten de, 1340'ların başında hastalık Çin, Hindistan, İran, Suriye ve Mısır'ı vurmuştu.

Ancak, Avrupalılar, Kara Ölüm (VEBA)'nın korkunç gerçekliği için pek donanımlı değillerdi. Kara Ölüm (VEBA) dehşet verici, ayrım gözetmeksizin bulaşıcıydı. Hastalık korkunç derecede etkiliydi. Sağlıklı insanlar gece yatağa gittiklerinde sabahları ölmüş olarak bulunuyordu.

Günümüzde bilim insanları, şimdi veba olarak bilinen Kara Ölüm'ün, Yersina pestis adında bir basil tarafından yayıldığını biliyor. (Fransız biyolog Alexandre Yersin, 19. yüzyılın sonunda bu mikropu keşfetti.)

Bilim insanları, basillerin enfekte olduğu pire ve sıçanların ısırması yoluyla, pnömonik olarak veya hava yoluyla insandan insana geçtiğini keşfetti. Bu zararlıların her ikisi de Orta Çağ Avrupası'nda hemen hemen her yerde bulunabilirdi. Pire ve fareler özellikle gemilerde yaygındı. Bu da ölümcül vebaların birbiri ardına Avrupa liman kentlerinde nasıl ortaya çıktığını kanıtlamaktadır.

Messina'yı vurduktan kısa bir süre sonra Kara Ölüm (VEBA), Fransa'daki Marsilya limanına ve Kuzey Afrika'daki Tunus limanına yayıldı. Daha sonra, ticaret yollarının merkezinde bulunan iki şehir olan Roma ve Floransa'ya ulaştı. 1348'in ortasında, Kara Ölüm (VEBA) Paris, Bordeaux, Lyon ve Londra'yı vurmuştu.

Bugün, bu korkunç olaylar dizisi korkunç ama anlaşılabilir. Bununla birlikte, 14. yüzyılın ortalarında, bunun için rasyonel bir açıklama bulunmuyordu.

Kimse, Kara Ölüm (VEBA)'nın bir hastadan diğerine nasıl aktarıldığını tam olarak bilmiyordu ve kimse onu nasıl önleyeceğini veya tedavi edeceğini de bilmiyordu. Örneğin bir doktora göre, “hasta insanın gözlerinden çıkan hava, yanında duran ve hastaya bakan sağlıklı kişiye çarptığında ölüm meydana geliyor"du.

Hekimler, kan alma ve kaynatma-delme ve aromatik bitkilerin yakılması ve gül suyu veya sirke ile yıkanma gibi batıl uygulamalar gibi kaba ve tecrübesiz teknikler deniyordu.

Bu arada panik içinde, sağlıklı insanlar hastalıkları önlemek için ellerinden geleni yaptı. Doktorlar hastaları görmeyi reddetti; rahipler son ayinleri yapmayı reddetti; ve esnaflar mağazalarını kapattı. Birçok insan şehirlerden kırsal bölgelere kaçtı, ama orada bile hastalıktan kaçamadılar: İnekleri, koyunları, keçileri, domuzları ve tavukları ve insanları etkiledi.

Ve birçok insan, kendilerini kurtarmak için umutsuz, hatta hasta ve ölmekte olan sevdiklerini terk etti. 

KARA ÖLÜM - TANRI'NIN CEZASI?
Hastalığın biyolojisini anlamadıkları için, pek çok insan Kara Ölüm (VEBA)'nın bir tür ilahi cezalandırma olduğuna inanıyordu. Olanları; açgözlülük, küfür, sapkınlık, zina ve dünyevilik gibi günahlarla Tanrıya karşı gelmelerinin nedeni olarak görüyorlardı.

Bu mantıkla, vebaların üstesinden gelmenin tek yolu Tanrı'nın bağışlanmasını kazanmaktı. Bazı insanlar bunu yapmanın yolunun, diğer sorunlulardan oluşan topluluklarını tasfiye etmeleri gerektiğine inanıyordu - örneğin, binlerce Yahudi 1348 ve 1349'da katledildi. (Binlerce kişi Doğu Avrupa'nın seyrek nüfuslu bölgelerine kaçtı)

Flaggelant hareketi
1347'de avrupayı kasıp kavuran Kara Ölüm (VEBA) salgını esnasında Almanya'da başlayan haçş kardeşliği hareketi tarihteki en belirgin flaggelant hareketidir. başlangıçta gerek yerel seküler otorite gerekse kilise tarafından hoş karşılanan hareket, şehirden şehire, her bir şehirde en fazla bir gün kalarak dolaşıp yolculuk esnasında isa'nın çarmıha gerilme ritüelini ve tanrıya Kara Ölüm (VEBA) belasından kurtarmasını yakararak kendini kırbaçlama ayinlerini kapsıyordu. kısa bir süre sonra bir toplumsal histeri ye dönüştü. başlangıçta kendine zarar vermeyi öngören hareketin liderleri bir yahudi soykırımı için de başı çektiler. sonuçta yöntemlerinin işe yaramadığı anlaşıldığı gibi hastalığı şehirden şehire yaydıkları da düşünülmeye başladı. yerel otoriteler tarafından şehirlere alınmaları yasaklandığı gibi papa tarafından de heretik ilan edildiler. sonuçta bir çokları yakılarak idam edildiler. (Alıntı: Eksi Sözlük)

Kara Ölüm (VEBA) salgını, 1350'lerin başından beri farklı yüzyıllarda yeniden ortaya çıkmıştır. Modern sanitasyon ve halk sağlığı uygulamaları, hastalığın etkisini büyük ölçüde azaltmış, ancak ortadan kaldırmamıştır.