Osmanlı Padişahları listesi - yıllara göre
VI. Mehmed Vahideddin 4 Temmuz 1918-1 Kasım 1922 4 yıl Abdülmecid ve Gül-İstü (Gülistan) Münîre Dördüncü Kadın Efendi’nin oğlu; 1 Kasım 1922'de Saltanat lâğvedildi; 17 Kasım 1922’de İstanbul’dan ayrıldı; 16 Mayıs 1926’da Sanremo, İtalya'da sürgünde öldü.
VI. Mehmed Vahideddin 4 Temmuz 1918-1 Kasım 1922 4 yıl Abdülmecid ve Gül-İstü (Gülistan) Münîre Dördüncü Kadın Efendi’nin oğlu; 1 Kasım 1922'de Saltanat lâğvedildi; 17 Kasım 1922’de İstanbul’dan ayrıldı; 16 Mayıs 1926’da Sanremo, İtalya'da sürgünde öldü.
II. Abdülhamid Gazi 31 Ağustos 1876-27 Nisan 1909 33 yıl Abdülmecid ve Tîr-î-Müjgan Kadın Efendi’nin oğlu; ve daha sonra da Rahîme Piristû Valide Sultan'ın mânevî evlâdı; 23 Kasım 1876'da (Birinci) Meşrûtiyyet'i tesis ederek anayasa (Kanûn-î Esasî) çıkardı, daha sonra ise 13 Şubat 1878'ta askıya aldı; 23 Temmuz 1908'de (İkinci) Meşrûtiyyet’i yeniden ilân etti; 31 Mart Vakası (13 Nisan 1909) sonrasında tahttan indirildi; Vakarlı esaret hayatına başlamak üzere Selânik’e nakledildi; 1912'de Selânik’in Yunanistan’a kaybedilmesiyle 10 Şubat 1918 tarihindeki vefatına kadar Beylerbeyi Sarayı’na kapatıldı.
V. Murad Deli Sultan 30 Mayıs 1876-31 Ağustos 1876 93 gün Abdülmecid ve Şevk-Efzâ Valide Sultân’ın oğlu; Akıl hastalığı nedeniyle tahttan indirildi;[kaynak belirtilmeli] 29 Ağustos 1904’te Çırağan Sarayı’nda öldü.
Abdülmecid 1 Temmuz 1839-25 Haziran 1861 22 yıl II. Mahmud ve Bezm-î-Âlem Valide Sultan’ın oğlu; 3 Kasım 1839'da Osmanlı demokratikleşmesinin ilk adımı olan (Gülhane Hatt-ı Şerif-î) Tanzimât Fermânı’nı yayımladı; 18 Şubat 1856'da (Islâhat Hatt-ı Hümâyûn-u) Islâhat Fermânı’nı ilân etmek zorunda bırakıldı; Ölene kadar tahttan inmedi.