Fedakar anne, otistik oğluyla ilgilenebilmek için 1,5 yaşındaki kızından ayrıldı

Engelli bir çocuğa sahip olmanın zorluğunu ancak bu durumda olan aileler bilir. Hele engelli anneleri; onların fedakârlıklarını anlatmakla bitmez. Bütün maddi varlıklarını, hatta sağlıklarını bu yolda feda eden annelerden biri var ki, otistik oğluna bakabilmek için 1,5 yaşındaki kızından ayrı kalmayı dahi göze almış. 6 yaşına gelen kızı ayrılık sebebiyle annesine çok yakın değil ama 10 yaşındaki çocuk yakın ilgi sayesinde artık kendi ihtiyaçlarını karşılayabiliyor.

Bursa’da yaşayan 39 yaşındaki Hanım Akbaş’ın 10 yaşında Eren isimli otistik bir oğlu, 6 yaşında da Berra isminde bir kızı var. Aile, 2004 yılında dünyaya gelen Eren'de o günlerde hiçbir farklılık görülmemesine rağmen 3 yaşında gittikleri doktorda acı gerçeği öğreniyor. Yürüdüğü için oğlunun hasta olduğuna inanmak istemeyen Akbaş, internetten araştırınca otizm, spastik hastalıkları öğrenmiş. Oğlu ‘anne’yi ilk kez beş yaşında söyleyebilmiş, bu yaşa kadar konuşamamış.

Eren 3 yaşındayken kızı Berra dünyaya gelmiş. Berra 1,5 yaşına geldiğinde ise oğluyla daha yakından ilgilenmek amacıyla anneannesi ve teyzesine emanet ettiğini aktarıyor Hanım Akbaş. Kızını anne sevgisinden mahrum ettiği için zaman zaman pişmanlık duyduğunu ifade eden anne Akbaş, “Kızım yanımdayken oğlumla bu kadar fazla ilgilenemezdim. Doktorlar da bana ‘kızımın Eren’den etkilenebileceği’ söyledi. Kızım zorda olsa kendi başının çaresine bakabilirdi ama oğlumun o şansı yoktu.” diye konuşuyor.

Eren, Bursa Yıldırım Belediyesi Hacı Saide Zorlu Özel Eğitim Uygulama Merkezi ve Özel Eğitim İş Uygulama Merkezinde eğitim görüyor. Anne Hanım Akbaş sabah 09.30 sıralarında okula getirdiği oğlunu 14.30’daki ders bitimine kadar bekliyor. Geçtiğimiz yıl nöbet geçirmesi sebebiyle sürekli tedirginlik yaşadıklarını dile getiren fedakâr anne, şunları söylüyor: “Oğlumu yalnız bırakamıyorum. Oğlumun bütün eğitimlerden yararlanabilmesi için her gün okula getiriyorum. Elimden ne geliyorsa bunun için yapmak istiyorum. Sürekli okulda olduğum için de aile birliği başkanı oldum.”

Oğlunun 3 yıldır okulda aldığı eğitim ve ilgisi sayesinde özel ihtiyaçlarını giderip, yemeğini yiyebildiğine işaret eden Akbaş, okulda ki diğer çocuklara da annelik, annelerine de önderlik yaptığını kaydediyor.

BERRA BENİ İLERİDE ANLAYACAKTIR

Karabük’te ki anneannesi ve teyzesine emanet ettiği Berra’nın büyüyünce kendisini anlayacağına inandığını belirten Hanım Akbaş, şöyle konuşuyor: “Kızım Berra’yı 1,5 yaşında vermek zorunda kaldım. Şimdi 6 yaşında, birinci sınıfa gidiyor. Teyzesine anne diyor, bana da diyor. Kızımla internette ve telefonda görüşüyoruz. Kızımın yanına on beş tatilde gittim, 15 gün kaldım. Bu tatilde de inşallah o gelip 3 ay kalacak. Aslında şimdi almak istiyorum ama artık o burada kalmak istemiyor.”

Kızı Berra’ya durumu doktor ve öğretmenler eşliğinde anlattıklarını ifade eden Hanım Akbaş, yer yer duygulandığı konuşmasında yaşadığı sıkıntıları ise şöyle anlattı: “Diğer normal annelere diyeceğim tek şey, çocuklarına böyle rahatsızlığı olan çocukları iyi anlatsınlar. Ben otobüste bir anne ile karakolluk olduk. Oğlum onun çocuğunun kapşonuna dokunduğu için beni karakola şikayet etti. Bütün yolcular o kadına tepki gösterdi. O kadın benim mahallemde oturuyor, şimdi onu her gördüğümde aynı şeyi yeniden yaşıyorum.”

BAŞARI İÇİN AİLENİN DESTEĞİ ÇOK ÖNEMLİ

Eren Akbaş’ın özel eğitim öğretmeni Damla Demir ise Hanım Akbaş’ın çok fedakar bir anne olduğunu şahidi. Demir, bu konuda şunları anlatıyor: “Eren’le iki yıldır beraberiz. Eren’in annesi Hanım Akbaş, gerçekten çok emektar bir anne. Kendisi ile çok güzel. Özel eğitimde önemli olan okul aile ve çocuk işbirliğidir. Bizim okulda yaptıklarımız hiçbir zaman tek başına yeterli değildir. Önemli olan ailenin desteğini sağlamaktır. Aileler bize destek olmazsa biz hiçbir yol kat edemeyiz.” CİHAN