Ekmeklerini çöpten çıkartıyorlar
Denizli'nin Çivril ilçesinde belediyenin çöp depolama sahasında 2 kardeş aile, çocuklarıyla birlikte plastik malzeme, demir ve karton toplayarak hayat mücadelesi veriyor.
Denizli'nin Çivril ilçesinde belediyenin çöp depolama sahasında
2 kardeş aile, çocuklarıyla birlikte plastik malzeme, demir ve
karton toplayarak hayat mücadelesi veriyor. Karabedirler yolu
mevkisindeki çöplükte taşeron firmaya bağlı çalışan ve günün ilk
ışıklarıyla mesaiye başlayan Kalkan ailesinin helal yoldan yaşama
mücadelesi, 2014 Türkiye'sinde ibretlik bir manzara oluşturuyor.
Osmaniye'de geçinemedikleri için böbrek hastası babaları ve şeker
hastası annelerini alıp Çivril’e gelen Muharrem (30) ve Mehmet (22)
Kalkan kardeşler, eşleri ve çocuklarıyla birlikte çöplükte kötü
kokunun içinde, sahipsiz köpeklerle birlikte ekmek parası için
çalışıyor.
Babaları Ali Kalkan böbrek, anneleri Feride Kalkan ise şeker
hastası. Osmaniye’den bakmak için onları da yanlarında getirmişler.
3 aile, kiralık iki odalı bir evde kalıyor. Muharrem ile eşi
Yaprak'ın 6 yaşında Cansu, 5 yaşında böbrek hastası Ramazan ve 1
yaşında Mehmet adlı 3 çocuğu bulunuyor. Mehmet de eşi Emine’yle
birlikte 4 yaşında Tarık ismindeki çocuklarıyla birlikte ekmek
parası kazanmaya çalışıyor. Birlikte topladıkları 100-150 kg. atığı
kamyonlara yükleyerek İzmir’deki geri dönüşüm fabrikalarına
gönderen ailelerin hepsinin çalışmasıyla günde sadece 45–50 lira
kazanabiliyor.
'ÇÖPLÜKTE SAHİPSİZ HAYVANLARLA EKMEK MÜCADELESİ VERİYORUZ'
Yaklaşık 15 yıldır çöp toplayarak geçimini sağladığını belirten
Muharrem Kalkan, her gün saat 06.00'da işe başladıklarını ve hava
kararana kadar mesailerinin devam ettiğini dile getiriyor: “Kışın
soğukla, yazın kokuyla mücadele ediyoruz. Sahipsiz köpekler ve
diğer hayvanlar da bizim gibi burada ekmek mücadelesi veriyor.
Ortamı, çalışma şartlarını da gözönüne aldığımız zaman hayat
mücadelemiz bayağı zor.”
Kalkan, küçük kiralık evlerinin dışında hayatlarını çöp toplama
sahasına kurdukları naylon çadırlarda devam ettirmek zorunda
oldukları için okul çağına gelmiş çocuklarını göndermekte
zorlanacağını söylüyor: “Biz okula gidemediğimiz için bu işi
yapıyoruz. Onun için çocuklarımızın okumasını çok istiyorum ama
burada yaşadığımız için okula göndermemiz çok zor. Bir evim olsun;
çocuğumla bir oyun parkına gitmeyi, oynamayı ben de çok isterim.”
Çöp toplamanın kendilerini fiziken yorduğunu ama çocuklarına iyi
bir gelecek hazırlayamamanın yıprattığını anlatan Muharrem Kalkan,
“Bizi akşama kadar çöp toplamak değil, çocuklarımızın okula gitmek
isteyişi ve bizim yollayamayışımız yoruyor. Kardeşim, eşi ve 2
çocuğu, ben, eşim ve 3 çocuğumuz, anne ve babamla aynı barakada
yaşıyoruz. Barındığımız barakada su yok, ihtiyacımızı taşıma olarak
görüyoruz. En büyük sıkıntımız, elektriğin olmaması. Akşam oldu mu
zifiri karanlık oluyor, hayvanlar ve hırsızlar bizi çok tedirgin
ediyor.” şeklinde konuşuyor.
'ÇOCUKLARIMIZ ÇÖPTE OYNUYOR'
Askerliğini yeni bitiren 22 yaşındaki Mehmet Kalkan da zor şartlar
altında geçimlerini sağladıklarını, çocuklarına evde bakacak
kimseleri olmadığı için ister istemez onları da çöp sahasına
getirdiklerini anlatıyor: “3 aydır buradayız. Durumumuz iyi değil,
çocuklar evde karınlarını doyuramadığı için yanımızda getiriyoruz.
Babam diyaliz hastasıdır, böbreklerinden dolayı diyalize gidiyor.
Yengem var, o da akciğer hastası. Hep beraber çalışıyoruz. Bizim
istirahatımız, sadece çöp gelmediği zamanlar oluyor. Biz de
imkanımız olsa iyi şartlarda yaşamak isteriz.” CİHAN
Yorumlar