Ekmeklerini çöpten çıkartıyorlar

Denizli'nin Çivril ilçesinde belediyenin çöp depolama sahasında 2 kardeş aile, çocuklarıyla birlikte plastik malzeme, demir ve karton toplayarak hayat mücadelesi veriyor.

Google Haberlere Abone ol
Ekmeklerini çöpten çıkartıyorlar

Denizli'nin Çivril ilçesinde belediyenin çöp depolama sahasında 2 kardeş aile, çocuklarıyla birlikte plastik malzeme, demir ve karton toplayarak hayat mücadelesi veriyor. Karabedirler yolu mevkisindeki çöplükte taşeron firmaya bağlı çalışan ve günün ilk ışıklarıyla mesaiye başlayan Kalkan ailesinin helal yoldan yaşama mücadelesi, 2014 Türkiye'sinde ibretlik bir manzara oluşturuyor. Osmaniye'de geçinemedikleri için böbrek hastası babaları ve şeker hastası annelerini alıp Çivril’e gelen Muharrem (30) ve Mehmet (22) Kalkan kardeşler, eşleri ve çocuklarıyla birlikte çöplükte kötü kokunun içinde, sahipsiz köpeklerle birlikte ekmek parası için çalışıyor.

Babaları Ali Kalkan böbrek, anneleri Feride Kalkan ise şeker hastası. Osmaniye’den bakmak için onları da yanlarında getirmişler. 3 aile, kiralık iki odalı bir evde kalıyor. Muharrem ile eşi Yaprak'ın 6 yaşında Cansu, 5 yaşında böbrek hastası Ramazan ve 1 yaşında Mehmet adlı 3 çocuğu bulunuyor. Mehmet de eşi Emine’yle birlikte 4 yaşında Tarık ismindeki çocuklarıyla birlikte ekmek parası kazanmaya çalışıyor. Birlikte topladıkları 100-150 kg. atığı kamyonlara yükleyerek İzmir’deki geri dönüşüm fabrikalarına gönderen ailelerin hepsinin çalışmasıyla günde sadece 45–50 lira kazanabiliyor.

'ÇÖPLÜKTE SAHİPSİZ HAYVANLARLA EKMEK MÜCADELESİ VERİYORUZ'

Yaklaşık 15 yıldır çöp toplayarak geçimini sağladığını belirten Muharrem Kalkan, her gün saat 06.00'da işe başladıklarını ve hava kararana kadar mesailerinin devam ettiğini dile getiriyor: “Kışın soğukla, yazın kokuyla mücadele ediyoruz. Sahipsiz köpekler ve diğer hayvanlar da bizim gibi burada ekmek mücadelesi veriyor. Ortamı, çalışma şartlarını da gözönüne aldığımız zaman hayat mücadelemiz bayağı zor.”

Kalkan, küçük kiralık evlerinin dışında hayatlarını çöp toplama sahasına kurdukları naylon çadırlarda devam ettirmek zorunda oldukları için okul çağına gelmiş çocuklarını göndermekte zorlanacağını söylüyor: “Biz okula gidemediğimiz için bu işi yapıyoruz. Onun için çocuklarımızın okumasını çok istiyorum ama burada yaşadığımız için okula göndermemiz çok zor. Bir evim olsun; çocuğumla bir oyun parkına gitmeyi, oynamayı ben de çok isterim.” Çöp toplamanın kendilerini fiziken yorduğunu ama çocuklarına iyi bir gelecek hazırlayamamanın yıprattığını anlatan Muharrem Kalkan, “Bizi akşama kadar çöp toplamak değil, çocuklarımızın okula gitmek isteyişi ve bizim yollayamayışımız yoruyor. Kardeşim, eşi ve 2 çocuğu, ben, eşim ve 3 çocuğumuz, anne ve babamla aynı barakada yaşıyoruz. Barındığımız barakada su yok, ihtiyacımızı taşıma olarak görüyoruz. En büyük sıkıntımız, elektriğin olmaması. Akşam oldu mu zifiri karanlık oluyor, hayvanlar ve hırsızlar bizi çok tedirgin ediyor.” şeklinde konuşuyor.

'ÇOCUKLARIMIZ ÇÖPTE OYNUYOR'

Askerliğini yeni bitiren 22 yaşındaki Mehmet Kalkan da zor şartlar altında geçimlerini sağladıklarını, çocuklarına evde bakacak kimseleri olmadığı için ister istemez onları da çöp sahasına getirdiklerini anlatıyor: “3 aydır buradayız. Durumumuz iyi değil, çocuklar evde karınlarını doyuramadığı için yanımızda getiriyoruz. Babam diyaliz hastasıdır, böbreklerinden dolayı diyalize gidiyor. Yengem var, o da akciğer hastası. Hep beraber çalışıyoruz. Bizim istirahatımız, sadece çöp gelmediği zamanlar oluyor. Biz de imkanımız olsa iyi şartlarda yaşamak isteriz.” CİHAN

Yorumlar