Dünyanı da ahiretini de çöpe atma!

Hayatımızın Hikâyesi’nde eskinin “atık” olmayan çöplerinden başlayıp günümüzün eskimeden çöpleşen eşyaları ve sorumsuz tüketim alışkanlığına uzanan insanın çöple/eşyayla sınavı ele alınıyor. Ali Ayçil, uygarlık tarafından dize getirilmemiş olmanın ham güzelliğini anlatıyor: Bütün kısa çöpler aşkına… Kullan-at toplumu içinde eşyayla ölümsüzleşme arzusu olanların bir çöp olarak hayatlarını Kemal Sayar kaleme alıyor.Mehmet Mazak ile Osmanlı’dan bugüne çöp meselesini Nihayet okuyucuları için konuştuk.
Suriyeliler için çöpten evler kuran Tolga Dalel, birisi için çöp olan eşyanın başkaları için lüks olabileceğini Nihayet okuyucuları için anlatıyor. Beyza Karakaya, Beylikdüzü’nde ekmeğini çöpten kazananların hayat hikâyelerini dinledi ve izlenimlerini yazdı: Bir semtin atığını ve artığını yüklenmek

Bir yer var israf hiç sorgulanmıyor, bir yer var açlık hiç bitmiyor.
Münire Daniş, Nimetin kadri
Osman Bülent Manav, İnsana ne kadar yemek lazım?
Ali Mendillioğlu, İstanbul’un çöpünden nasibimize düşeni yazılarıyla anlatıyor.
Dışardan bakınca göz alıcı, gönül çelici; içine girince parıltısız insanların ve eksik hayatların şehri New York’u Özgen Felek kaleme alıyor: Kuyunun dibindeki şehir.
Levent Kurnaz, İklim değişikliği ve çöp
Ali Kürşat Sak, Çöp değil, atık
Emel Özkan, Çöpünü bile vermeyenler
Fatma Tunç Yaşar, Osmanlı İstanbul’unda sokakların temizliğini anlattı: hıfzıssıhha ya da mahcubiyet.
Ayşe Kaya, Çöplükten saraya Kaşıkçı Elması,
Sema Babuşçu, Fatih’te yoksul bir gramofon çalıyor,
Süveyda Aktürk, Ofisin çöpleri boşaldı, sihir bozuldu,
M. Furkan Özdil, Belçika’da başlarına dert olan bir taşı konu alan yazılarıyla çöpe dair hikâyeler anlatıyorlar.
Ayrıca…
Mustafa Özel, Kiralık konakların ahı
Ayşe Sevim, Suyun göğsü Sinop
Aybala Hilal Yüksel, Yeniden kazanılabilir hayatlar
Kübra Kuruali Yaşar, Eşyanın Hikâyesi: çöp tenekesi
Ercan yılmaz, Acı kavun: Ebucehil karpuzu
Suavi Kemal Yazgıç, Mektebe giden martılar,
Saliha Şişman, Besmeleli, dualı lokma: aşure aşı