Çocuk yetiştirirken yanlış yapmayın

Çocuk yetiştirmek bir sanattır. Anne ve babaların çocuk eğitiminde yanlışdan kaçınmaları gerekir. Yanlışa düşmemek içinde ebeveynliği bilmek gerekir.

İşte çocuk yetiştirmede doğru ve yanlışlar;

Çocuğunuzun gözünde itibarınızı kaybetmeyin. Anne baba çocuğun gözündeki itibarını yitirirse çocuk üzerindeki tesir gücünü kaybeder.

Eşler kesinlikle çocuğun yanında birbirlerini aşağılamamalıdır. Çocuğun gözündeki saygısın yitirir. 

Çocuk anne ve babaya kıymeti eşlerine birbirine verdikleri kıymetten öğrenir. Eşine değer vermeyen bir baba ya da anne çocuğunun gözünde kendi değerini yitirir.

Cezalandırmak çocuğun kişilik gelişiminde en büyük engeldir.

Kişilik bozukluklukları çocukluk döneminde yaşanan olumsuz gelişmelerden kaynaklanır.

Affetmeyi gören bir çocuk affetmeyi öğrenir. Cezalandırılan bir çocuk cezalandırmayı. Çocuklarınızı affedin ki çocuk affetmeyi öğrensin. Özür dileyin ki özür dilemeyi öğrensin.

Çocuğunuzu acele ettirmeyin. Çocuğun kendi hızını korumasına yardımcı olun.

Çocuk algısının açık olması için fıtraten yavaş yaratılmıştır. Fıtratını bozup çocuğu acele ettirmek çocuğun fıtratını bozar.

Çocuğunuza küsüp onu yok saymayın. Kişiliğini kaybeder.

Çocuğunuzu aşağılamayın ki saldırganlaşmasın. Onu sevip sayın ki saygın bir insan olsun.

Duygusal yoksunluk içinde olan çocuk yılışık olur.

Çocupa karşı kullanılan uslüp çocuğun uslubunu oluşturur.

Anne babaya doyamayan çocuk anne baba bağımlısı olur. Çocukla ilgilenilen çocuğun özgüveni gelişir.

Narsist(Kendini beğenme) anne babaların çocukları duyarsız olur. Gösteriş hastalığı olan ebeveynlerin çocuklarında genellikle kişilik bozukluğu gözlenir.

Mükafat ya da ceza korkusu ile iş yapan çocuk kişilik sahibi olarak yetşimez. Beklentisiz sadece doğru olduğu ya da yanlış oldupu için iş yapıp ya da yapmayan çocuk kişilik sahibi olur.

Kusurları yüzüne vurulan çocuk arsız olur. Kusurlarını açmayın, örtücü olun.

Baskı altında büyüyen çocuk çocukluk sevincini kaybder.

Duyarsız bakışlarla büyüyen çocuk tırnaklarını yer, dikkati dağınık olur.

Çocuğun zeki olduğunu yüzüne söylemek onu tembelliğe iter.

Çocuğun oyuncakları arttıkça dikkat dağınıklığı artar.

Çocuğa sürekli müdehale etmek çocuğu duyarsızlaştırır.

Çocuğu şımartmamak gerekir. Şımartılmış çocuk ya ilgisiz ya da sevgisiz kalmış çocuktur.

Yetişkin yoruldukça yavaşlar, çocuk yoruldukça hızlanır. Hızlanan çocuk agresifleşir ve etrafına zarar verir hale gelir.

Çocuğun en mutlu olduğu anlar, davranışlarının denetlenmediği ve kendisi gibi olmasına izin verildiği anlardır.

Kendisini değerli hissetmeyen çocuğun çocukluk hatıraları oluşmaz. Hatırlanmayan çocukluk yılları çoğu defa değersizlik hissindendir.

Ulaşılması zor hedefler koymak çocuğu hırs ve agresifliğe sevk eder. Önemli olan hedefe azimle adım adım yürümesini öğretmektir.  

Çocuğa hırs ile değil, azim ile başarı kazanmayı öğretmek gerekir. Hırs, başarıyı getirse de ruhu bozar.